Pjotr is een 33-jarige man uit Den Haag. Hij heeft cerebrale parese en werkt bij een dagbestedingscentrum voor ouderen met dementie. We zijn bij hem op bezoek om te praten over leven met een handicap en onze nieuwe kledinglijn: Ik ben meer dan mijn beperking. 

 

Welk woord vind jij prettig om te gebruiken om een ‘handicap’ of ´beperking´ te omschrijven?  

Dat maakt mij niet heel veel uit. Op school heb ik eigenlijk nog geleerd dat ‘functiebeperking’ het beste is. Maar ik vind dat een beetje overdreven allemaal. Hoewel je ‘handicap’ nog altijd kan verwarren met golfen, hé? Dat is altijd lastig.

Kan je wat vertellen over je eigen handicap ?  

Ik ben spastisch, waardoor ik niet kan lopen en last heb van oncontroleerbare bewegingen. Hieruit ontstaan vergroeiingen omdat je continue spieren aanspant, en die blijven dan in diezelfde houding en dan krijg je vergroeiingen. Het is ontstaan door zuurstofgebrek bij de bevalling. Dus gewoon domme pech eigenlijk. Ik denk dat het een (hersen)beschadiginkje is van nog geen millimeter. Nou, en dan krijg je dit. Overkomt de besten zullen wel maar zeggen. Maar daardoor ben ik iets minder goed geworden.  

Foto door Lotte Meijer (@lottemaaktfotos)

Wat vind je van onze nieuwe shirts?  

Ik vind ze heel leuk. Sommige van de uitspraken die erop staan had ik zo zelf kunnen bedenken, want ik vind het humor. Met het hebben van een beperking vind ik dat heel belangrijk. Je kan er van alles van vinden maar je moet er toch 80 jaar mee door. 

Want waarom vind je humor zo belangrijk?  

Omdat het helpt voor de acceptatie naar anderen toe denk ik. Als je er grappig over praat, dan denken mensen: oh dan hoef ik niet zo bang te zijn dat ik een foute opmerking maak of zo. Daarom zijn die programma’s op tv ook altijd zo goed, zoals Je zal het maar hebben. Er komen veel van dat soort programma´s op tv tegenwoordig. Dat is alleen maar goed denk ik. Maar toch heb je nog wel eens dat je vreemd wordt aankeken soms. Gebeurt nog steeds wel. Vooral door kinderen. Maar ja, die kunnen daar niks aan doen, die zien dat misschien wel voor het eerst. Dus dat vind ik helemaal niet erg.  

“Natuurlijk gebeurt het nog wel eens met mensen, dat als ik met iemand anders ben, dat ze tegen die ander gaan praten in plaats van tegen mij. Maar dat blijf je houden. Maar als je dan zelf antwoord geeft dan is het wel gauw klaar.”

Hoe sta je zelf eigenlijk tegenover het accepteren van je handicap?  

Oh, daar had ik heel snel helemaal geen moeite mee. Nooit. Kijk soms heb je in je jeugd dat je vrienden hebt die allemaal dingen gaan doen die jij niet kan doen, zoals voetballen of uitgaan tot heel laat. Nou, dat kon natuurlijk niet vanwege zorgtechnische dingen. Dat was natuurlijk balen, maar voor de rest heb ik een geweldige jeugd gehad met veel vriendjes. Veel van die vrienden heb ik nog steeds.  

Tuurlijk heb je wel eens dingen dat je denkt; nou, dat had ik leuk gevonden als ik dat ook eens een keer kon doen. Maar ja, anderen kunnen weer niet dingen die ik doe. Ik bedoel wie van 23 jaar oud woont er nou al in zo’n mooi huis als dat ik toen deed? 

Hoe gaat je naaste omgeving om met jouw handicap?  

Heel goed. Vooral mijn vrienden die ik al van jongs af aan ken. Die zijn daarmee opgegroeid, dus die zijn dat heel erg gewend. Ik ben ook eigenlijk nooit gepest. En ik ben gewoon geaccepteerd zoals ik ben. Ik hoorde er ook altijd bij. Als er iets gevierd moest worden dan kon ik daar vaak bij zijn, omdat ze dan een plek uitzochten die voor mij ook toegankelijk was. In een huis van drie hoog, ja, dan kon het natuurlijk niet. Maar meestal hielden ze daar wel rekening mee, ja.  

Foto door Lotte Meijer (@lottemaaktfotos)

Hoe gaat de maatschappij om met jou en jouw handicap?  

Ik vind dat we echt goed bezig zijn in Nederland wat dat betreft hoor. Op televisie is ook steeds meer over het onderwerp ‘handicap’ te zien. Op zich ben ik heel blij dat ik in Nederland ben geboren. Natuurlijk gebeurt het nog wel eens met mensen, dat als ik met iemand anders ben, dat ze tegen die ander gaan praten in plaats van tegen mij. Maar dat blijf je houden. Maar als je dan zelf antwoord geeft dan is het wel gauw klaar.  

Word je wel eens anders behandeld vanwege je handicap? 

Je wordt nog steeds wel eens zielig gevonden. Dat vind ik niet nodig. Ik vermaak mij prima! Ik ben ook al 33 jaar niet anders gewend. Dit is gewoon mijn leven en ik weet niet anders. Het is goed zo. 

Deze site gebruikt cookies om uw browse-ervaring te verbeteren. Door op deze website te surfen, gaat u akkoord met ons gebruik van cookies